Ik woon sinds 1985 in Amsterdam maar werd in 1962 geboren en groeide op in Emmen, Drenthe. In die jaren een smeltkroes van mensen die vanuit het hele land een nieuwe toekomst probeerden op te bouwen in een snel groeiende industriestad aan het einde van de spoorweg. Nieuwe ideeën en veel jonge energie maar ook ver weg van het establishment en het cultureel veel rijkere westen. Qua historie en geografie veel meer verbonden met het Duitse achterland dan met de Hollandse provincies en mede daardoor ook ‘op achterstand’ gezet in de ontwikkelingen in Nederland.
Dankzij een visionaire en vernieuwende lagere school en ouders die mij stimuleerden mijn creatieve en artistieke talenten te ontwikkelen kon ik in die omgeving juist opbloeien en me er later aan onttrekken. Ik vertrok in de jaren 80 naar Amsterdam om danser te worden en bleef er na mijn danscarrière wonen omdat ik de energie, de diversiteit, de uitdagingen en de relatieve verdraagzaamheid van de stad als prettig en stimulerend ervaar.
Ik zie veel van mijn eigen geschiedenis en oude verlangens terug bij de kinderen, jongeren en jongvolwassenen waar ik nu mee werk: kinderen op scholen in het multiculturele Amsterdam van nu, jongeren in Oost-Afrika. Kinderen en jongeren die zich creatief en artistiek willen ontwikkelen in een niet stimulerende omgeving. Studenten en jonge kunstenaars in Europa en Oost-Afrika die hun talent op een maatschappelijk relevante manier willen inzetten.
Ik woon nu aan de Amstel, in het centrum van de stad en geniet daar elke dag van. Maar de covid-pandemie en lock-downs van begin jaren '20 hebben me nog meer dan daarvoor duidelijk gemaakt hoe de gemeenschap in dit deel van de stad is uitgehold door massatoerisme en hoe het geen verbinding meer lijkt te hebben met grote delen van de rest van Amsterdam. Eenzaamheid, het verdwijnen van sociale samenhang, kwaliteit van wonen en leven zijn voor mij zaken die aandacht en zorg nodig hebben. Daar wil ik wat aan doen. In mijn eigen leven, buurt, stad en gemeenschap. Onder andere door middel van de TurnClub Amsterdam.
Niet dat ik me de hele dag bezig houd met de grote maatschappelijke vraagstukken maar wel probeer ik mijn ervaringen en kennis met het werken vanuit de mindset van een kunstenaar toe te passen in mijn werk als adviseur en trainer in het onderwijs en als project coördinator en trainer in mijn sociaal artistieke projecten in Oost-Afrika. Maar ook in mijn werk als zelfstandig trainer en docent op allerlei andere plekken.
Ik heb me vanaf mijn pubertijd als vrijwilliger, activist en professional ingezet voor de LHBT+ beweging. Gedurende de strijd voor meer rechten en een gelijkwaardige positie in de samenleving aan het einde van de jaren 70 en begin 80, door de HIV-AIDS pandemie heen en nu midden in een nieuwe beweging van jonge LHBT+'ers die voor meer rechten, zichtbaarheid en erkenning vechten. Ik richt me op het ondersteunen en versterken van deze beweging onder andere als bestuurslid van Document Our History Now die LHBT'ers in Zuid-Oost Azië helpt zichtbaarder te worden en hun geschiedenis vast te leggen en als adviseur van GUMZO een organisatie voor LHBT+’ers in het rurale westen van Kenia en ook als facilitator voor de Amsterdamse Velvet Rage groep die zich bezighoudt met vragen rond mentale gezondheid van homomannen.
Als agoog, docent, trainer, uitvoerend kunstenaar en als manager en leidinggevende heb ik op uiteenlopende manieren de waarde leren kennen van het toestaan van ‘onzekerheid’, ‘het niet weten’. In leerprocessen, in co-creatie processen, in veranderprocessen, in ontwerpprocessen en in processen van persoonlijke groei. Laverend tussen allerlei verschillende belangen en krachten kan het toestaan van de ‘vrije speelruimte’ zorgen dat deze processen op gang komen, patronen worden losgewrikt, nieuwe inzichten, producten en oplossingen worden ingebracht en dat dit gepaard gaat met meer betrokkenheid en plezier voor iedereen die ermee te maken heeft.
De combinatie van leer- en werkervaring die ik in de eerste 60 jaar van mijn leven heb opgebouwd is misschien niet de meest voor de hand liggende maar hij ‘klopt’ voor mij. Dit is wie ik ben en dit is wie ik wil zijn. En dus is dit wat ik de wereld te bieden heb.
